Palimpo
Iris lutescens
Iridaceae
Noms en français : Iris des garrigues, Iris jaunâtre.
Descripcioun :La palimpo es un pichot Iris de garrigo mai pamens que pòu mounta mai aut dins l'estànci di colo. Ei majamen jauno mai pòu èstre viòuleto o mesclado. Se recounèis à si cambo courteto e si pichòti fueio.
Usanço :La palimpo, coume tóuti li planto de sa famiho, èi di proun empouisounanto. Caup d'alcalouïde dangeirous. P. Lieutaghi raporto que la racino vo li fueio d'Iris en decocioun servien pèr ajuda la deliéuranço encò li vaco, fedo e cabro.
Port : Erbo
Taio : 5 à 30 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Iris
Famiho : Iridaceae
Ordre : Aspargales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 6 à 10 cm
Flourido : Printems
Sòu : Ca (si)
Autour basso e auto : 0 à 1400 m
Aparado :
Vo
Mars à mai
Liò : Garrigo
- Roucaio
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Iris lutescens Lam., 1789
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788